منظور از علوم کاربردی به کاربردن آگاهیهای علمی در یک محیط فیزیکی است و به شاخه ای از علوم اطلاق می شود که از دانش علمی موجود برای توسعه ی بیشتر کاربردهای عملی مانند فناوری یا اختراعات بهره می گیرد.
علوم کاربردی در پیشرفت فناوری نقش مهمی دارد. کاربرد آن در محیطهای صنعتی معمولاً تحقیق و توسعه (Research and Development) خوانده میشود که عبارت است از رشته فعالیتهای مشخصی در یک کسب و کار و به «کار خلاقانهای گفته میشود که به طور سیستماتیک انجام میگیرد تا به دانش موجود بیفزاید و این دانش را برای ابداع کاربردهای تازه به کار ببرد.
دسته بندی فعالیتهای تحقیق و توسعه از گروهی به گروه دیگر متفاوت است، اما در مجموع شامل دو مدل اصلی میشود. در یک مدل، وظیفه اصلی یک گروه تحقیق و توسعه، دستیابی به محصول جدید است؛ در مدل دیگر، وظیفه اصلی گروه تحقیق و توسعه عبارت است از، ساخت و کشف دانش نوین پیرامون عناوین علمی و فناورانه به منظور توسعهی محصولات، پروسهها و خدمات ارزشمند و جدید.
در بین علوم طبیعی، علوم پایه که اغلب علوم محض هم نامیده می شوند، اطلاعات را برای پیش بینی و شاید هم توجیه پدیده ها در جهان طبیعی گسترش می دهند. علوم کاربردی از علوم پایه در جهت پیشبرد تلاشهای عملی بهره میگیرند. علوم مهندسی شامل فناوری پیشرفت علوم کاربردی است. این در حالی است که بین علوم پایه و علوم کاربردی بازخوردهایی مانند تحقیق و توسعه وجود دارد. علوم مهندسی شامل علومی مانند ترمودینامیک، انتقال حرارت، مکانیک سیالات، استاتیک، دینامیک، مکانیک مواد، جنبش شناسی، علم مواد، علوم زمین، مهندسی فیزیک، شیمی و بسیاری علوم دیگر است.
علوم پزشکی در غالب بیوفیزیک از جمله علوم کاربردی میباشد که از بیوتکنولوژی در جهت توسعه ی اختراعات و دانش پزشکی و دارویی استفاده می کنند که پیشرفت آن به صورت ویژه در زمینه مهندسی بیوپزشکی یا بیودارو است و ضرورتا به فناوری دارویی محدود نمی شود. علوم کاربردی همچنین می تواند از علوم صوری از قبیل استاتیک و تئوری احتمالات، در علومی مثل علم امراض واگیردار هم بهره ببرد.